Paardevisnetje

"Soms als ik terug kijk, schrik ik van de hoeveelheid kracht waarover ik beschik."

Iemand vertelde mij ooit; "Als je in een depressie zit, kan het helpen om het op te schrijven." Dit deed ik.
Elke keer dat ik door de bomen het bos niet meer zag, starte ik mijn computer op en typte mijn gedachten neer. Jaren later vond ik het getypte terug en schrok me wezenloos.

Soms wens ik dat ik terug in de tijd kan gaan. Om mezelf van mijn eigen fouten te behoeden. Om mezelf te vertellen welke ervarigen mijn leven drastisch zullen veranderen. En vooral dat ik sommige mensen niet moest vertrouwen.

Helaas kan dat niet, en daar heb ik me bij neergelegt. Jaren later wanneer ik mijn leven op orde begon te krijgen zag ik bij het lezen van de getypte tekst niet een weerloos meisje die een einde eraan wilde maken, maar een sterke meid die er nog is.
Ik besloot te gaan schrijven. Het geschreven boek Westwood is niet zomaar een verhaal, het is mijn verhaal. En ik hoop met mijn verhaal andere 'zwakke' meisjes te kunnen helpen zelf ook sterk te zijn. Iedereen maakt drama mee, de een wat meer dan de ander en de ander is er gevoeliger voor dan de een. Het belangrijkste om te weten is wat jijzelf belangrijk vind en wat jijzelf te ver vind gaan. Doe geen dingen waar je spijt van krijgt en kom op voor jezelf.


Maar goed, wie ben ik?

Geboren 17 oktober 1990 in Amstelveen hebben vrienden mij ooit de naam Paardevisnetje gegeven. Ik had een hekel aan die naam totdat ik naar een andere school ging en mijn vrienden miste.
Al sinds ik mij herinner schrijf ik verhalen met mijn nicht, echter maar één verhaal die afgemaakt is door ons. Ik heb meerdere keren geprobeerd Westwood op papier te zetten maar ben er niet eerder in geslaagt.
Drie maal is scheepsrecht zeggen ze dan ook wel.